با این همه ظـلامِ منـظم

پنجره‌های زمان را بشنو:
شمشیر دانش‌ات را از زهدان زمین بردار!
با این همه ظلامِ منظم
زیر سنگ خورشید بخواب!
سپیده‌های تبعیدی‌ات را بیدار کن!

 

با این همه علّاف ناظم
                            پاسبانان چشم‌ها
                            پاسبانان فکرها
                            پاسبانان کلمه‌ها
                            پاسبانان سلام‌ها
                            پاسبان جنسیت
                            پاسبانان مشاعر
                            پاسبانان هـوا
                            ... پاسبانان زندگی... ـ
سنگ گذاختة خورشید در مشت گیر!

 

با این همه ظلام منظم
فکرهای تبعیدی‌ات را بیدار کن!
با این همه علّاف ناظم
ـ بگو ـ
آزادی را جایی هست؟

 

هنوز باید پیمودن
طلوعی را که
خورشیدهای روزگارانش
پناهندگان اقلیم قلب تواَند...

بازسروده: 23فروردین 96
س.ع.نسیم.