فرار ورزشکاران از ایران
چرا ورزشکاران ایرانی جلای وطن می‌کنند؟ فرار مغزها، فرار هنرمندان و این بار فرار ورزشکاران! جوانان با استعدادی که می‌توانند در جامعه منشأ اثر کارهای خوبی باشند، اما در حاکمیت دیکتاتوری فضایی برای کار و جنب و جوش نمی‌یابند، ناچار راهی غربت می‌شوند.ورزش عامل شادابی، نشاط و سلامت جامعه است و ورزشکاران از نخبگان و سرمایه‌های هر کشوری محسوب می‌شوند، اما در کشورمان پدیده‌ای راه افتاده به نام فرار ورزشکاران و یا فرار عضلات.
لیست بلند بالایی از فرار این ورزشکاران از کشور وجود دارد،
راحله آسمانی به بلژیک رفت.
محمدحسین ابراهیمی شمشیرباز به فرانسه پناهنده شد.
وحید سرلک، جودو کار به آلمان پناهنده شد.
آرزو معتمدی ورزشکار قایقران به آمریکا مهاجرت کرد.
مهدی جعفرقلی‌زاده کاراته باز در آلمان پناهنده شده است.
احسان رجبی جودوکار سنگین وزن به آمریکا پناهنده شد. الشن مرادی، سامان طهماسبی، صباح شریعتی، میلاد بیگی، سینا بهرامی، ایمان جمالی، مینا علیزاده، پوریا پورابراهیم، محمود زاویه، شروین پاکدل، سعید فضل‌اولی، پیام زرین‌پور و فهرستی که ادامه دارد
این معضل به نقطه‌ای رسیده که نمایندگان مجلس رژیم هم درباره‌اش ابراز نگرانی می‌کنند،
در این زمینه یک عضو مجلس رژیم به نام صُد ِیف بدری اعتراف می‌کند که عدم توجه و تکریم به ورزشکاران، و این‌که مشکلات معیشت و اشتغال آنان حل نیست، باعث مهاجرت آنان شده است.
احسان قاضی‌زاده عضو دیگر مجلس رژیم هم گفت: «نباید گذاشت این اتفاق (فرار ورزشکاران) در جای دیگری تکرار شود چرا که ابعاد روانی دارد».
همایون یوسفی دیگر عضو مجلس رژیم با اشاره به این‌که هم‌اکنون بسیاری از نخبه‌های ورزشی کشورمان به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند، گفت: ”این مهم زنگ خطر جدی برای عرصه ورزش کشورمان محسوب می‌شود“.
در مورد علت این پدیده یکی از این ورزشکارانی که ترک وطن کرده در مصاحبه‌یی گفت: «وقتی وزنه‌برداران مدال‌آور ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن به علت اعتراض، دسته‌جمعی برکنار می‌شوند، دیگر چه انتظاری می‌شود داشت؟» وی همچنین می‌گوید که افتخارآفرینان ورزش ایران به‌خاطر تحقق آرزوهایشان به گزینه فرار از ایران همیشه به‌طور جدی می‌نگرند. وی اضافه کرد که دخالت مستقیم سیاسی مقامات و بها ندادن به ورزشکاران دلیل فرار او بوده است او ادامه داد که اگر در ایران می‌ماند برای تأمین زندگی خود چاره‌ای جز 'تاکسی‌رانی و سیگار فروشی' نمی‌داشت.
یکی دیگر از ورزشکارانی که در غربت زندگی می، می‌گوید یکی از دلایل عدم رسیدگی به ورزش نگرانی است که مقامات نظام از محبوب شدن قهرمانان ملی دارند و می‌ترسند که این محبوبیت، در مقابل وجهه خامنه‌ای قرار بگیرد.
وی می‌افزاید که از قهرمانان ورزش در ایران 'به‌عنوان ابزار استفاده می‌شود' و 'نماز خواندن اجباری ورزشکاران با بوسیدن دست آخوندها' باعث رنج شدید ورزشکاران و افزایش تمایل خروج آنها از ایران می‌شود.
از طرف دیگر به گفته مقامات همین رژیم، تسلط اقتصاد دولتی و شبه دولتی بر بخش خصوصی و باشگاههاست که باعث گردیده ورزش باشگاهی و حرفه‌یی در محیطی کاملاً دولتی شکل بگیرد، یعنی در چنگال پاسداران و سردمداران این رژیم قرار گرفته، به‌طوری‌که همه می‌دانند ورزش کشور را به‌اصطلاح سرداران و پاسداران در چنگال خود گرفته و فقط غارت می‌کنند.
نگاهی به وضعیت ورزش رژیم در المپیک‌ها که مهمترین رویداد ورزشی جهان محسوب می‌شود، نشان می‌دهد که این رژیم هیچ توجهی به ورزش ندارد که هیچ، ورزش هم وسیله‌ای برای غارت و چپاول است.
بعد از روی کار آمدن خمینی رژیم در دو المپیک سالهای 1980 و 1984 به دلایل واهی و دجالگرانه شرکت نکرد و اولین المپیکی که شرکت کرد المپیک 1988 سئول بود که حاصل آن فقط یک مدال نقره بود.
در المپیک 1992 فقط 2 مدال سهم ایران شد، در المپیک 1996 آمریکا 3 مدال در المپیک 2000 سیدنی 4 مدال، در المپیک 2004 یونان 6 مدال و در 2008 پکن 2 مدال و در المپیک ریو 2016 هم 8 مدال سهم ایران شد،
این کارنامه رفوزگی رژیم در بحث ورزش است، چون کشورهای فقیری مثل کوبا، کنیا، کلمبیا و بسیاری از کشورهای کوچک آسیایی کارنامه درخشانتری از این رژیم دارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر