کودکان حلب با پیکرهای بی‌جانشان که در خیابانهای حلب پراکنده شده، قلب هر انسانی را به آتش می‌کشند. این بار با صدای خودشان برای تمامی سازمانهای حقوق‌بشری و مدافعان حقوق کودکان پیام می‌دهند. پیامی از قلب حلب خونفشان، در زیر توپ‌باران وحشیانه
پاسداران جهل و جنایت و هواپیماهای متجاوز روسی.
یک کودک سوری:
با سلام
ممکنه این آخرین روزی باشه که شما صدای مرا می‌شنوید و مرا می‌بینید. من یاسین قموز هستم 10سالمه.. من دو ساله که در یتیم‌خانه به‌سر می‌برم چون دو سال پیش بابا و ماما را در بمباران هواپیماها از دست دادم.
من به سازمانهای حقوق‌بشری و حقوق کودکان در سراسر دنیا پیام میدم که امیدوارم ما رو از حلب بیرون ببرید. این‌جا 40 کودک هستیم ما آرزو داریم از حلب خارج شیم و غذا بخوریم و بنوشیم. ما دوستداران صلح هستیم. ما نمی‌توانیم بیرون بریم چون توپ‌باران و بمباران و هواپیماها هستند. من از بمباران هواپیماها میترسم.. امیدوارم ما رو از حلب بیرون ببرند تا ما هم مانند مردم دنیا زندگی کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر